Każdy z dwóch punktów (a zatem z definicji także czas), w którym Słońce osiąga największą deklinację na północ lub południe. Każde przesilenie znajduje się na ekliptyce (rzut orbity Ziemi na sferę niebieską) w połowie odległości między równonocy, a zatem 90 ° od siebie. Przesilenie ma miejsce około 21 czerwca i 21 grudnia. Dlatego na półkuli północnej 21 czerwca reprezentuje dzień roku, w którym słońce jest widoczne na niebie dłużej niż jakikolwiek inny dzień, a 21 grudnia dzień, w którym słońce jest widoczne przez najkrótszy czas („najdłuższy” i odpowiednio „najkrótsze” dni). Na półkuli południowej jest odwrotnie.
Przesilenie jest używane przez program jedynie jako szybki przewodnik po przykładach „najgorszego przypadku” maksymalnych i minimalnych obciążeń, które mogą wystąpić w konstrukcji. Reguła nie może być ostateczna, ponieważ wiele innych czynników będzie miało wpływ na szczytowe i dolne warunki pogodowe, takie jak lokalne sezonowe wiatry (na przykład monsun) i prądy oceaniczne (na przykład Prąd Zatokowy).
Należy pamiętać, że poszczególne budynki będą również wykazywać różne profile zysków i strat energii z powodu różnic w takich cechach, jak fenestration i orientacja. Na przykład budynek ze znaczną ilością szkła na ścianie zwróconej na zachód może doświadczyć najwyższych zysków z promieniowania słonecznego raczej później w ciągu dnia niż podobny budynek o odwróconej orientacji (większość szkła na ścianie wschodniej). Budynek z taką samą ilością szkła w ścianie zwróconej na południe i żadna w jego zachodniej ścianie nie może odbierać mniej promieniowania słonecznego niż budynek z identyczną ilością szkła w ścianie skierowanej na zachód, ale bez żadnej w ścianie południowej. Wynika to z faktu, że deklinacja Słońca jest większa, gdy jej azymut jest skierowany na południe, niż gdy jego azymut jest skierowany na zachód.